درروزگاری که کمتر کسی پیدا می شود که به فکر دیگران باشد مردی بود که هنوز دغدغه ی یاری به هموطنان خود را داشت. وی می گفت: در ایران جاهای بسیاری هست که فقر، سد راه کسب علم و دانش فرزندان این آب و خاک شده است. باید این سدها را به کمک همدیگر بشکنیم تا راه تعالی علم و دانش پویا و مستمر باشد. محمد علی فرشجیان، خیر مدرسه سازی بود که تا نام او را می شنوید، بی اختیار به یاد استاد محمود فرشچیان، نابغه‎ی هنر مینیاتور ایرانی می افتید. آری او برادر بزرگ استاد است. با تجربه ای بسیار زیاد، سعی داشت هر آنچه از توانش ساخته بود را به انجام برساند. اوبر خلاف برادر که پله های ترقی را در مسیر هنر پیمود، راهی دیگر برگزید و بر حسب چرخش روزگار به تجارت روی آورد، با این همه مانند برادر کوچک او نیز از استعداد شگرفی برخوردار بود و در این مسیر پله های پیشرفت را آن چنان پیمود که وقتی خزان عمر پدر به زمستان رسید و در 62 سالگی به رحمت خداوند نائل آمد، راه و رسم تجارت را آموخت.
پس شغلی را که از پدر به ارث رسیده بود، پاس داشت و خانواده را تحت سرپرستی خود به سامان رساند. پدرش بنا بر خلق رفتاری خود، منزلی فراهم کرده بود که میعادگاه بزرگان علم و هنر ایران زمین شد. این فرهیختگان مجالسان محمد علی بودند و او نیز از ایشان راه و رسم زندگی را آموخت و فهمید که در این روزگار وظیفه حکم می کند هرکسی در حد توان به آب و خاک و مردم کشورش خدمت کند. وی ابتدا به شغل پدر که در کار فرش و صادرات آن چیره دست بود روی آورد و یکی از بهترین صادر کنندگان مواد غذایی و خشکبار به سایر کشورها شد. او زیاد به زمان ساخت مدارس و ساختمان هایی که ساخته بود توجه نداشت و نمی دانست که در چه سالی کار احداث بنای آنها شروع شده و در چه سالی به اتمام رسیده است. ولی روزی با اصرار و خواهش سکوت را شکست و به همراه دخترش که کارشناس روانشناسی است و آن روز پدر را یاری می کرد جسته و گریخته اطلاعاتی در خصوص زندگیش داد.
اوایل دهه 60 بود که مدرسه سازی را شروع کرد. نخستین کارش به صورت مشارکتی بود. حدود سال های 1360 بود که این مدرسه ها در منطقه محروم شهر ری افتتاح شدند و چون تمام هزینه ساخت آن را به تنهایی پرداخت نکرده بود  نمی خواست آن مدرسه به نامش باشد. دو باب مدرسه ی پسرانه و دخترانه که هر کدام 12 کلاس داشت و ربع قرن است که دانش آموزان در آن مشغول به تحصیل هستند و باعث افتخار خود، خانواده و کشور هستند.
محمد علی فرشچیان دیپلم ادبی داشت و تاریخ را بزرگترین معلم انسان می دانست و می گفت: یادآوری ادوار گذشته و خواندن سرنوشت حکومت ها و ملت ها بسیار جالب و مفید است. منزل پدر در اصفهان را که روزگاری محل بازی های او و برادرش محمود بود به طور کامل بازسازی كرد و در اختیار دختران کر و لال قرار داد. دختران کر و لال در این مدرسه علاوه بر تحصیل علم و دانش به کارهای هنری نیز ترغیب می شدند. خیاطی، گلدوزی و از این قبیل کارها را می آموختند تا پس از فارغ التحصیلی بتوانند راه درآمدی را برای خود هموار ببینند و برای جامعه مفید باشند. همسرش نیز زمینی موروثی داشت که یادگار پدرش بود. آن را هم تمام و کمال اهدا می کند تا حوزه ی علمیه ی صاحب الزمان (عج) تاسیس شود.
گفتنی است، طلابی که در این مدرسه درس می خواندند، سال ها  است که رتبه های بالای علمی و حوزوی کشور را کسب می کنند. درباره شكل گيري و آفرينش بنياد پژوهشهاي علوم و هنر محمد علي فرشچيان بايد گفت كه اين بنياد مكاني است براي پي گيري خدمات و احداث بناهاي عام المنفعه كه توسط وي و با ياري همسر و فرزندانش در سال 1372 تاسیس شد. وی سعی داشت کارهایی که می خواهد در این ارتباط به انجام برساند، تحت پوشش مادی و معنوی این بنیاد قرار بگیرد. اکنون نیز بیش از یک دهه از عمر فعالیت آن می گذرد و با توفیق خداوند متعال توانسته قدم های خوبی را بردارد.
البته گفتنی است که فعالیت های بنیاد فرشچیان فقط محدود به مدرسه سازی نیست. ساخت بیمارستان مختص روانپزشکی با 10000 متر مربع مساحت در استان همدان و در کنار آن در زمینی به مساحت 25000 متر مربع بیمارستان تخصصی قلب و عروق در حال احداث است.
اینها جدا از کمک هایی است که بنیاد فرشچیان به زوج های جوان برای تشکیل خانواده یا ساخت حوزه های علمیه و مسجد کرده است. هر چند که محمد علی فرشچیان اصفهانی است، اما این دلیل نشده که مناطق دیگر ایران از نگاهش دور باشد. وقتی خاتمی بر کرسی ریاست قوه ی مجریه تکیه زد، از کسانی که دعوت او را برای زدودن چهره ی فقر از استان هرمزگان اجابت کرد، فرشچیان بود.
در جشن کپر زدایی از مناطق محروم استان هرمزگان و شهرستان ها و بخش های رودان، خمیر و بندر عباس، سنگ تمام گذاشت و 17 مدرسه 5 کلاسه، 4 کلاسه، 3 کلاسه، 2 کلاسه و یک کلاسه بنا بر شرایط مکانی آنجا احداث کرد. این مدارس همگی شامل یک سوییت معلم است تا آموزگاران، در ایامی که در آن مناطق به تدریس مشغول هستند، از امکانات رفاهی نیز بهره مند باشد. یادگارهای بنیاد پژوهش های علمی و هنری محمد علی فرشچیان در استان همدان نیز دیده می شود. به واقع شهرهای زیادی است که می توان تابلوی این بنیاد را بر سر در بعضی از اماکن فرهنگی، بهداشتی و آموزشی آن دید، همدان نيز يكي از اين شهر‌هاست و همه مردم پايتخت تاريخ و تمدن ايران اسلامي همواره قدردان زحمات ايشان هستند.
وی در زمینی به مساحت 2600 متر مربع دبیرستان دخترانه ای 12 کلاسه با زیر بنای 1500 متر مربع با امکانات کامل احداث کرده است. مدرسه ی راهنمایی پسرانه 12 کلاسه ای نیز در زمینی به مساحت 4500 متر مربع با زیر بنای 1500 متر مربع و امکانات کامل آموزشی و فرهنگی توسط بنیاد فرشچیان احداث شده و مورد بهره برداری قرار گرفته است. فرشچیان در انجام این اعمال خیر، پشتوانه ی محکمی چون خانواده را همیشه و همه جا در کنار خود داشته است. در اواخر عمر خود به دلیل بیماری کمتر در دفتر کارش حضور داشت و فرزندانش کارهای او را انجام می دادند. همیشه در صحبت هایش می گفت: تا وقتی که نفس هست، اگر خداوند بخواهد و بطلبد، دست از کار خیر بر نمی دارم، چون می دانم آن چه ماندنی است و خواهد ماند همین کارها است.